Friday, 18 August 2017

श्रीधर तिळवेच्या कविता

अशी कामवासनेची रेसिपी बनून
बसू नकोस माझ्यासमोर

संपूर्ण विश्वच ज्याचे ताट
त्याला लिमिटेड थाळी ऑफर करून काय मिळणार ?

हे खरं कि काही वर्षापूर्वी
माझ्या रक्तात माद्या आणि गाद्या नाचत होत्या

पण आता सगळा कापूस विरघळून गेलाय
आणि मी ढग नसलेलं आकाश बनून गेलोय

माझा नकार तुझा अपमान नाही
बाण  नाहीशे  झालेल्या शिवधनुष्याचा
मृदु मुलायम टणत्कार आहे

मी बॉलीवूडसाठी सीन्स पुरताच कामूक होतो
आणि सिन संपल्यावर मूक होऊन
आकाशात परततो

तेव्हा तुझ्या मोबाईलचे मला  सिमकार्ड बनवू नकोस

माझा देह खुल जा सीमसीमवाली गुहा राहिलेला  नाही
आणि चोरून कामवासना मॅनेज करणाऱ्या चाळीस चोरांची गरजही
मला उरलेली नाही

तेव्हा जा
कामूक वाटेला सभ्य बनवून

आणि माफ कर
तुझा चेक बाउन्स झाल्याबद्दल

मी बँकेबल राहिलेलो नाही मुली

मी बँका बुडवून चलनवलनात शिल्लक राहिलेल्या
कोऱ्या नोटेवरची सही आहे
जी कधीही उडून जाऊ शकते
***

बघता बघता हा Planet Humanet केला आपण
बघता बघता पृथ्वी Humiliate केली

स्वतःचं  गुरुत्वाकर्षण  मोजणं  विसरून
आपण पंक्तिप्रपंच   केला जगाच्या
ह्याच्या त्याच्या गुरुत्वाचा

एकमेकाचे चंद्र एकमेकाच्या गळ्यात टाकून
स्वतःला सूर्य समजणारे आपण

आपणाला कळतही नाही
जो बल्ब आपण तयार केला
तो बल्ब आता विझत चाललाय

आणि घटकाभर ऑन असलेल्या खटक्यावर
मटका लावून
नंबर मोजत
आपण जगत चाललोय

मित्रहो
तुमच्या वीजनिर्माणतेवर जंगले जगत नाहीयेत
ती पृथ्वीच्या महाजालावर जगतायत
आणि तुम्ही पृथ्वीला झालेल्या कॅन्सरसारखे
पृथ्वीच्या  नैसर्गिक अवयवात प्रसार पावतायत

तुम्हाला दिसत  नाही
व्यक्ति मेली
कि तिच्या आतला कॅन्सरही मरतो
हे साधे सरळ सत्य
***


पॅंटी अँड अंडरपॅन्ट
 ह्यांच्यातून वाहणारा वारा
एकाच टाईपाचा असतो


पॅशन आणि फॅशन
ह्यांच्यातला फरक नष्ट झाला
कि लोक अंतःकरणालाही कपडेबाज बनवतात
आणि धागा आणि ब्रॅण्ड ह्यावरून
वाद घालत
माणसाचा दर्जा ठरवतात


कुठल्याही आबोहवेत
मी पूर्वी टोपी घालून जायचो
तर लोक टोपी बघायचे
आता सोनेरी टोपी घालून जातो
तर लोक टोपी बघत नाहीत
सोनं बघतात


लोक इतके मूर्ख
कि देवाला आणि देवीलाही कपडे घालतात
आणि त्यांना कोणते कपडे घालायचे ह्यावरून भांडण लढवतात


 मी दिगंबर होत चाललोय
आणि लोकांचे कपडे माझ्यापुढे
आपोआपच गळायला लागलेत


तुम्ही ज्याला शोधताय
तो वारा मीच आहे
***

किसीने हँसकर छुपाया किसीने रोकर दिखाया
मगर ए दर्द तुझे हमने यहाँ हर दिलमे पाया

कभी मौतमे जाकर सोये कमी निंदमे मौतको देखा
कभी खुदको जलते देखा कभी दुनियाको मरघटमे जलाया

भरी जेबने सपने दिखाये खाली जेबने अपनेदिखाये
पैसा जबभी पास आया हमेशा आईना बनके आया

दो शुन्योंके बीचका हैं माथेमेटिक्स  लाईफ
पता नही किसने यहाँ  किसका हिसाब हैं लगाया

हर बजुर्गने कहा अपटूडेट रहो टीप टॉप रहो
मानो जीना कपडे पहनना है जिसे पेरिसने सिलाया
***

दिया किसीने जलाया मगर बुझेगा अन्दर तय है
जिन्दगी ना चुन सका मगर चुनेगा मौतका  मन्जर तय है
***

तुला माझे असे वाढणे अवजड वाटत चाललय
कॉन्टॅक्टचा फायदा हवा पण कॉन्टॅक्टची जबाबदारी नको

मी निसर्गतः केबल वाढवत कनेक्शनस  वाढवत वाढतो  आहे
आणि तू
कनेक्शनस काटणाऱ्या स्पेशलिस्टाच्या शोधात
मुंबईला एका मेजरची घरी
येत जात आहेस

मला तू शरीर भिड़वतीयेस असा  संशय आहे
आणि तू
मी टीव्ही असल्यासारखा
माला ऑन ऑफ़ करत

तुझा मेजर आपल्या रिलेशनशिपची बोर्डर निश्चित
करतोय
आणि तू तुझी फाळणी करत
दोन्ही ठिकाणी झेंडावंदन करतीयेस
 ***






















No comments:

Post a Comment