श्रीधर तिळवेच्या कविता

भाषा गम्प श्रीधर तिळवे नाईक


फॉरेस्ट गम्प अमेरिकन इंग्लिशमध्ये बोलतोय फ्रेम टू फ्रेम
ते मला कळत नाही
फॉरेस्ट गम्पचे डॉयलॉग स्क्रीनवर उमटतात फ्रेम टू फ्रेम
ते मला कळतायत

मौखिक आणि लिखित
एकाच डीजीटल डोंगराखालून बाहेर पडतायत
आणि
त्यातील एकावर स्वार होणे
माझ्या प्रवासाला पुरते

प्रत्यक्ष जग असं नाही
माणूस एकतर लिखित उपलब्ध होतो
किंवा मौखिक

वास्तवाचा हा एकतर्फी चेहरा
मला बोअर करतो

मेकप केलेले चेहरे वास्तविक असले तरी
त्यांना डिजीटल इफेक्ट नसल्याने
त्यांना डिजिटलची सर येत नाही

म्हणूनच मी आता डीजीटल बाईटच्या
व्हरच्युअल गारात उभा राहून फ्रेमल पावसाळा झेलतो

इथे प्रत्येक माणूस कसा ढग बनतो
आणि सुंदरता मिरवतो

मला सौन्दर्याचा विळखा पडलाय
आणि मी खुश आहे कि
हा  ऍमेझॉन गिळून
गोदावरीत आलेला ऍनाकोंडा
माझे डोळे आवळून आवळून
त्यांचे रुटीन वळण बदलतोय

दुःख एकच
हे सर्व इलेक्ट्रीसिटीच्या छत्रीसाठी येते
छत्री
जी सर्व डिजिटल पावसाळ्यांपेक्षा पॉवफूल आहे

***
दगड  श्रीधर तिळवे नाईक

दगड एकसारखे दिसतात
पण असत नाही
त्यांच्यात अनेक प्रकार असतात
जांभ्या दगड, कातळ,

दगड एकजातीय दिसतात
पण असत नाहीत

दगडांच्या अनेक जाती असतात
देव दगड मंदिर दगड
राज दगड सरकार दगड
घर दगड कला दगड
बेवारस दगड

देव दगड ते जे मंदिराचा भाग बनतात

राजदगड ते जे राजवाड्याला व पंतप्रधान मंत्री वगैरेच्या
कारभारगृहाचे भाग असतात

सरकारदगड सरकारी ऑफिससचे भाग असतात

घरदगड घराचे तर कलादगड शिल्प वगैरे कलांचे

खरी पंचाईत बेवारस दगडांची
ते कुठेही पडलेले असतात

त्यांना देव दगड कलादगड घरदगड वगैरे
काहींना काही व्हायचं असतं
पण ज्यांना कुणी काहीही बनवत नाही

त्यातील काहीजणाचं टक्कुर  फिरतं
आणि ते माणसांशी  संगनमत करून
माणसाचा  खून करतात
आणि खुनी दगड बनवतात

खुनी दगड खुन्याचा डोक्यात कसे जातात
ह्यावर रिसर्च सुरु आहे

एक नक्की खुनी दगडांच फ्युचर ब्राइट  आहे

बाकी जे खुनी बनत नाहीत
रे बेवारस दगड माणसांचा डोक्यात जावं म्हणून
दिनरात स्ट्रगल करतात

त्यांचा स्ट्रगल कुठच्याच शिलालेखात
आढळत नाही

मग ते हळूहळू मातीच्या पावलांनी
माणसांच्या डोक्याबाहेर
कायमचे विरघळून मातीत जातात
***********************************************************************
२  दगड २
(नामदेव ढसाळसाठी एक कविता )

मी दगड डोक्यात घालत नाही
मी दगड काळजात बाळगतो
कारण मी वडारी आहे

मी जाणतो कि
दगड डोक्यात घातला कि
माणसाचा  फक्त चेंदामेंदा होतो

आणि चेंदामेंदा झाला की माणूस मरतो

मी दगडांनी माणसं जगवतो

मी मैलाचे दगड दाखवून
प्रवास सोपा  करतो
मी मुलांना आंबे चिंचा पाडून देतो
मी कलावंताना शिल्पे बनवण्यासाठी दगड पुरवतो
मी हत्यार नसलेल्या लोकांना
संरक्षणासाठी दगडाचे हत्यार देतो
मी दगडाने काचा फोडून रागाला वाट करून देतो

कधी गरिबाला उशी म्हणून दगड सरकवून देतो

मी पुरवलेल्या दगडानीच
तुमची घरे तुमची ऑफिसेस बनवली गेलेली आहेत
आणि तुमच्या मंदिरात मीच पुरवलेला दगड
देव म्हणून मिरवतो आहे.

मी पुरवलेले दगडं तुमच्या संस्कृतीचा पाया आहे
आणि तो मी कुणाच्याच डोक्यात घालत नाही

तुम्ही म्हणा
श्रीधर दगड आहे
त्याला व्यवहार जमत नाही

मी म्हणेन
मी वडारी आहे,
मी संस्कृति जगवतो

कवितेचा शेंदूर फासून घेऊन
मी देव बनायला चाललो आहे.

**********

ब्रुसली श्रीधर तिळवे नाईक

तुझ्यापूर्वी विजय फक्त  ताकदीचा होता
आणि बल सार्वजनीक होत

धिप्पाडपणा हा निकष होता
आणि आकार कसौटी

तू आलास
चपळाईला चेहरा देत
वेगाला डोळे देत
तुझे छोट्या चणीचे पिळदार शरीर
अनेक पिळांची    दारं  उघडत गेलं
आणि तुझी कुशलता मारामारीला सौन्दर्य पुरवत गेली

तू आता नाहीयेस
पण तू गिळलेले ड्रॅगन
शोकेसचे भूषण बनलेत
आणि तुझी पोस्टर्स
जन्मतानाच बाळांच्या  काळजात उमलायला लागलेत

मी तुझा फॅन नाही
मात्र तुझ्या आबोहवेत माझाही की श्वास तरंगतोय

आणि वारा वेगवान फटक्यासारखा
नानचाकूवर माझं नाक घासत म्हणतोय
ब्रूस ली ब्रूस ली ब्रूस ली ब्रूस ली
***

परंपरा आणि नवता

तू विसाव परंपरेला ठिकाणा असतो
मी निघतो नवतेला नकाशाच नसतो

जो नवा तो चालतो पाय नसले तरी
जो जुना तो लाखो पाय असूनही बसतो

ताजा तर कुठेही मिळतो विकत
नवा मात्र स्वतःतच उपलब्द असतो

जुन्याचे धनुष्य प्रत्येक प्रदर्शनात
नवा मात्र स्वतःलाच बाणासारखा असतो.

नव्याला मुंगसासारखे निसटत राहावे लागते
जुना सापासारखा नव्याला डसतो

****

बापके   बगैर बच्चा पैदा हुआ                
जो माँकी गर्भमे  छुपा हुआ था

अब सिर्फ शून्यमे आनाजाना है                
बाकी सफारोंको ख़त्म होना था                  

हर  जगह फैला हुआ है  गर्भाशय                    
बस  माँकीतरह अनंत होना था            

जो था वो ना अच्छा ना बुरा
सच पहनके घुमनेवाला कपडा था

मुझे क्या मारोगे मैं  हरजगह मौजूद
 वही  मरा जो मौतको डरनेवाला था

मुझे तो कब का पहुंचना चाहिए था  
पता नहीं क्युँ मै ठहरा था

श्रीधर तिळवेच्या कविता 

तुझी चोळी तुझा कासोटा ज्याम सेक्सी वाटतोय 

तुला पाहून रक्तातला ट्राफिक ज्याम वाढतोय 

मेकअपशिवायसुद्धा तू मला चांगली वाटतीयेस 

प्रेमात तुझ्या पडतो आहे वा वासनेत पिसाळतोय 

वाऱ्यातसुद्धा आजकल चाचपतो मी सुवास 

परफ्युमात  किंवा  गजऱ्यात तुझ्या मी भटकतोय 

पाठीमागे तुझा वावर माझ्या वावरत असतो 

पाठलाग संशयास्पद प्रथमच सुखकर वाटतोय 

तुझी उंची माझ्यापेक्षा जास्त तरी आवडतेस 

आयफेल टॉवरचे रोज जाऊन फोटो काढतोय 

श्रीधर तिळवे नाईक 

******************************************************************

श्रीधर तिळवे नाईक

तुझी चोळी तुझा कासोटा ज्याम सेक्सी वाटतोय

तुला पाहून रक्तातला ट्राफिक ज्याम वाढतोय

मेकअपशिवायसुद्धा तू मला चांगली वाटतीयेस

प्रेमात तुझ्या पडतो आहे वा वासनेत पिसाळतोय

वाऱ्यातसुद्धा आजकल चाचपतो मी सुवास

परफ्युमात  किंवा  गजऱ्यात तुझ्या मी भटकतोय

पाठीमागे तुझा वावर माझ्या वावरत असतो

पाठलाग संशयास्पद प्रथमच सुखकर वाटतोय

तुझी उंची माझ्यापेक्षा जास्त तरी आवडतेस

आयफेल टॉवरचे रोज जाऊन फोटो काढतोय 

श्रीधर तिळवे 

*******************************

दुश्मनकेलिए 

इसतरहसे मुझसे ना बाते कर तू 

कि तू याद करके जिन्हे अपना आपा खोने लगे 

ना  रिश्तोंको गिरा इतना  हमारे दरम्यान 

कि पैदा होनेपे दोनोंको अफ़सोस होने लगे 

दुश्मनी मुझे है और बहोत दिलसे है 

जानता हूँ मैं भी बात मेरे तहेदिलसे 

मगर ना ढा सितम मुझपे तू इस कदर कि 

तेरे फूलभी मेरे रास्तोपे काँटे बोने लगे   

दुश्मनी ऐसी हो कि जिससे कुछ पैदा हो 

यहाँ तो सबकुछ लहूलुहान उग रहा है 

वो फसल किस कामकी ओ मेरे सितमगर 

जिसे देखके जमींभी अपने हाथ धोने लगे 

अंधेरोंका बटवारा नही उजालोंका होता है 

एडजस्टमेन्ट किया तो सबको थोड़ा मिलता है 

वो सवेरा सवेरा क्या वो सूरज सूरज क्या 

जो रोशनी देके मुझे तुझमे अंधेरा पिरोने लगे

तू भी मरनेवाला है और मैं भी अमर नहीं हूँ 

मगर कुत्ते जैसा मरने में क्या मजा मरनेका 

मरे ऐसे शानसे और जनाजा उठे   इसतरह

कि बचा हुआ दुश्मनीमे मरे हुअपे रोने लगे.

सृजन कोल्हापुरी 

श्रीधर तिलवे नाइक 

_____________________________________________________________________

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

. हर शख्स यहाँ अपनी शख्सीयत ढूँढ रहा है 

    अन्दरसे खोखला है  तो बाहर ढूँढ रहा है 

  जिन्दगी खुद यहाँ बिना मकसद चल रही है 

     इन्सानही उसके  चलनेका  मकसद ढूंढ रहा है 

 उसने कहाँ एक पेड़ भेजा उसने पूरा जंगल भेजा 

     तू फर्नीचरवाला है सरफेस ढूँढ़ रहा है 

 पयम्बरकी कोशीश थी  इन्सानियतको चेहरा मिले 

    और तू है कि मेरे हिजाबमे इस्लाम ढूँढ़ रहा है 

 मैं  सिर्फ खुदा कि हूँ और किसीकी हूँ नही 

    तू क्यूँ शरीयतमें   मेरी इबादत ढूँढ़ रहा है 

. खुदा है थोड़ेही किसी किनाबमें समां जायेगा  

   वो किताब के बाहर मुन्तजीर और तू किताब ढूँढ रहा है 

श्रीधर तिळवे नाईक